Uitreiking Hartenhuis Award 2023
3 februari 2023
Wethouder bezoekt locatie Tobas
25 maart 2024
“Sta mee op de foto!”
Vanuit huis opgevoegd met het adagium dat je de wereld een beetje beter moet achterlaten dan dat je hem aantrof. Een mooi uitgangspunt om in het leven te staan én mee te nemen tijdens zijn loopbaan. Vanuit de inhoud van de jeugdzorg, naar directiefuncties bij verschillende zorgorganisaties de afgelopen 15 jaar. We spreken Giovanni Coenen, sinds augustus kersverse bestuurder bij jeugdzorgorganisatie Tobas.
‘’Mijn CV is verre van een
uitgestippeld carrière pad, maar
mijn drive is geenszins veranderd’’
Trots en bescheidenheid is hetgeen dat Giovanni uitstraalt wanneer we hem vragen naar zijn leven, carrière en drive. Over dit laatste kan hij kort zijn. "Uiteindelijk werk je in dit veld om kids uit de shit te halen’. Een drive ontstaan vanuit zijn achtergrond in de forensische zorg waar hij zowel in groepsverband als individueel met jongeren en gezinnen heeft gewerkt. Een drive die ook doorwerkt in zijn privéleven. Met zijn vrouw, dochter en twee energieke bordercollies (zijn grote passie) is hij woonachtig in Geleen. In het weekend stellen ze hart en huis open voor een meisje dat door de week in een jeugdzorginstelling woont.
Het was geen vanzelfsprekendheid of in zijn eigen initiële lijn der verwachtingen, de voormalige directiefuncties en zijn huidige bestuurderschap. Wanneer we hem vragen naar het persoonlijk talent dat gemaakt heeft dat hij uiteindelijk toch op deze stoel terecht is gekomen antwoordt hij dan ook bescheiden dat het lastig is om over je eigen talent te spreken. “Aanraakbaar” zijn, benaderbaar, authenticiteit in je manier van zijn én weten waar het over gaat is waar anderen hem mee definiëren. Zelf vindt hij het leuk om in het lezen van mooie boeken en gedichten zijn talent te herkennen. "Dat maakt dat ik makkelijk en graag schrijf en vertel, ik beleef er veel lol aan als ik mensen mag meenemen in mijn verhaal”.
Tobas, een organisatie met een schaalgrootte waarbij iedereen de kinderen nog kent, ongeacht welke functie je beoefent, is wat Giovanni aantrok in de bestuurdersrol bij Tobas. ”Heb je een goed idee, kunnen we morgen aan de slag, waarbij elke eurocent in het teken van de jongere staat?" Grote, bombastische termen als “maatschappelijke baat” of “het realiseren van waarde” krijgen zo elke minuut van de dag een gezicht.
Giovanni’s toekomstwens voor Tobas is het blijven toevoegen van waarde én dat de jongeren en gezinnen die waarde ook daadwerkelijk voelen. Het daarbij bereiken van de juiste mensen en het bijdragen aan échte zelfredzaamheid en samen met onze professionals en vrijwilligers het vakmanschap blijven verbeteren en ontwikkelen. Daarbij maakt hij ook direct de verbinding naar de samenwerkingen in de zorg. Samen goede jeugdzorg doen! “Dat we binnen de synergie van het Initiatief Jeugdhulp Zuid Limburg (IJZ) de goede dingen blijven doen en dat we dat ook doen voor een prijs die we er met zijn allen aan toekennen.”
Samenwerken in de jeugdzorg
"Ik ben absoluut niet van politiek bedrijven. Niet in mijn instelling en niet in de samenwerking met jongeren. En al helemaal niet in de samenwerkingsverbanden waarmee we spannende uitdagingen van toenemende zorgvragen, wachtlijsten en arbeidsmarktvraagstukken moeten aangaan", legt Giovanni uit. “Ik vind dat we in Zuid-Limburg nog veel te leren, verbeteren en ontwikkelen hebben op dit punt en zelfvoldaanheid geenszins past. Maar wat er binnen het Initiatief Jeugdhulp Zuid Limburg (IJZ) de afgelopen twee jaar is gepresteerd, over alle bureaucratisch georganiseerde schotten heen, daar mogen we wel enthousiast van worden. Ik zie dat er andere routes gelopen worden met jongeren, waarbij ‘het medicijn’ veel passender is ‘bij de kwaal’. Ik zie dat er over organisatiegrenzen passende zorg op de passende plek wordt geboden. Ik heb enorme bewondering voor de mensen die zich hier elke dag voor inzetten; van bestuurlijk niveau tot visievorming en van triagisten tot backofficemedewerkers.”
‘’Innovatie en samenwerking
ontstaat natuurlijk feitelijk op maar
1 plek; namelijk in het treffen tussen
professionals en onze jongeren/
gezinnen.‘’
Over wat we “zouden moeten” als maatschappij met jeugdzorg buitelen politici, ambtenaren, dure interimmers en consultants, onderzoeksjournalisten, hervormingsagenda-schrijvers en aanbestedingsspecialisten over elkaar heen. Over wat we “zouden willen” gaat het gesprek veel minder, licht Giovanni toe. Van alle zorgvormen vindt hij de jeugdzorg nog steeds onvoldoende in staat juist díe vraag te stellen aan diegenen om wie het echt gaat: de burgers, jongeren en ouders. Als we deze dialoog al voeren is het vaak instrumenteel om juist die aanbestedingen, agenda’s, beleidsnota’s achteraf uit te gaan leggen. “Begin nu eens gewoon met luisteren; in de McDonalds, met je twee honden op een bankje, op een zaterdag in een leefgroep, op een avond bij een vader die het niet meer weet, met professionals in de teamkamer als Feyenoord voetbalt. Wat ik in mijn periode in de jeugdzorg op de diverse plekken heb geleerd, is dat je met vaders, moeders, en jongeren heel goed het gesprek kunt voeren over hoe zij willen meedoen in het leven. Zelfs bij beschadigde gezinssystemen of jongeren met een pittige pathologische stoornis. Iedereen kan bijdragen naar vermogen. Dat moet het vakmanschap van de jeugdzorg als sector zijn. Dus laten we het gesprek voeren over wat jeugdzorg is en óf we alles moeten genezen en oplossen? Wie werkt met -, en echt luistert naar burgers, weet dat we de pretentie moeten afschudden dat jeugdzorg of de jeugd GGZ alles kán –maar vooral ook- móet op lossen.”
(Artikel in Talent Magazine: interview met onze bestuurder Giovanni Coenen)